01 świerszcze
“Wyobraź sobie ludzi, którzy poświęcają swój czas – Mao powiedziałby, że go marnują, i po części miałby rację – na hodowanie świerszczy, żeby potem w zimie, kiedy na dworze pada śnieg, słuchać odgłosów wiosny. Bo świerszcze siedzą w cieple w małej wydrążonej dyni, która jest ich domem, w wewnętrznej kieszeni twojej kurtki, dynię zamyka korek z intarsjowanej kości słoniowej albo czasami z jadeitu. (…) Nosiłeś tę dynię w kieszeni kurtki, a w chłodzie nocy, kiedy pisałeś poezje albo piłeś herbatę w swoim maleńkim si he yuan domku z dziedzińcem, słyszałeś kri-krii, kri-krii siedzącego w niej świerszcza. “
— Koniec jest moim poczatkiem [Tiziano Terzani]
02 szklane kulki
Niespełnione wyczekiwanie, niezrealizowany plan, niedoszłe marzenie, nienasycona nadzieja, która nie przeistoczy się w czas teraźniejszy. Zbierać jak szklane kulki w dzieciństwie, tą z błękitnym oczkiem nigdy się nie wymieniać, schować pod językiem, trzymać w portfeliku. Ziścić się przecież nie mogły, zaistnieć nie chciały, zatrzymane w półkroku, zawieszonym geście, niewypowiedzianym do końca pytaniu.
Urzeczywistnienie trudu wyczekiwania nie rekompensuje, łagodzi jedynie męki powątpiewania, nadziei i niepewności. Odbiera jednak nienasyceniu znaczenie, zamieniając cały wysiłek czuwania w dopisek małym drukiem pod rozkoszą spełnienia.
Pielęgnuj więc wyczekiwanie bez celu, delektuj się słodyczą nierzeczywistej landrynki na języku, a jednocześnie nigdy ku spełnieniu nie wyglądaj.
03 puste pudełko
“Nie, nie ma przyszłości. Przyszłość to puste pudełko, w którym trzymasz iluzje.” [Tiziano Terzani, tamże]